Bratucice

W dniu 25 luty odbyło się spotkanie DKK dla dorosłych w bibliotece w Bratucicach. Książką, którą omawialiśmy była powieść znakomitego autora Harolda Cobena pt. „Zachowaj spokój”.

Książka bardzo się podobała nawet osobom, które pierwszy raz miały kontakt z thrillerem. Dla niektórych ta wielowątkowość jaka pojawiła się w tej pozycji była bardzo ciekawa podsycała ich ciekawość do tego co będzie dalej, natomiast dla niektórych było to bardzo męczące. Autor podsuwa nam coraz to nowe elementy układanki, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą nic wspólnego. Nowe zbrodnie, nowe tajemnice, korowód postaci pozornie nie związanych ze sobą. Bo cóż może łączyć przeciętnego, zupełnie nie wychylającego się z ram społecznych nastolatka z deszyfrującym zabójców detektywem czy FBI? Książka wciąga od samego początku aż do końca.

Podczas naszego spotkania z tą pozycją pojawił się temat do dyskusji- kontroli naszych dzieci i padło pytanie „Jak daleko jestem się w stanie posunąć by kontrolować swoje dzieci”. Pytanie wynikło po przedstawieniu postaci rodziców Adama, którzy montują w komputerze syna urządzenie szpiegujące by dowiedzieć się co stało się z ich synem, który wczesnej był pełnym życia chłopcem, a teraz stał się zamknięty w sobie i milczący. Zainspirowani tą pozycją staraliśmy odpowiedzieć sobie na pytanie oraz na inne, które mnożyły się w miarę toczenia się rozmowy. Myślę, że wielbicieli twórczości Cobena na pewno przybędzie po tym naszym spotkaniu.

Dnia 29 stycznia miało miejsce spotkanie Dyskusyjnego Klubu Książki dla dorosłych działającego również  w Bibliotece w Bratucicach. Na spotkanie przybyło 9 pań, jedna osoba nie dała radę przyjść. Omówiłyśmy regulamin naszego klubu, rozdałam kartki z tytułami książek do wyboru na następne spotkania. Na dyskusję podczas tego dnia wybrałam książkę Marty Fox „Kobieta zaklęta w kamień”.

 Powieść Marty Fox "Kobieta zaklęta w kamień" to książka o kobiecie i dla kobiet. Jest to opowieść o kobiecie dojrzałej, która popada w pewne problemy zdrowotne. Jej świat nagle zawirował, a na nią spadł bolesny cios w postaci choroby. Doświadczenie przykre i bolesne jednak główną bohaterkę dopinguje do pewnych działań. Emilia jest pisarką. Ma ustabilizowane życie zawodowe, po nieudanym małżeństwie zakończonym rozwodem i burzliwym romansie, którego owocem jest syn znajduje szczęście i stabilizację u boku Tomasza. I nagle zauważa pewne niepokojące zmiany na skórze. Diagnoza okazuje się dość poważna - znana profesor dermatologii diagnozuje sclerodermię. To choroba, która w łagodnym stadium powoduje wysuszenie               i kamienienie skóry, ale w ostrym przebiegu doprowadza do kamienienia narządów i śmierci. Choroba zmusza ją do pewnego rodzaju rachunku sumienia. W szpitalnej sali dociera do niej jak kruche jest życie. I to ją motywuje do wybaczenia doznanych od innych krzywd, do wyjazdu do Paryża, do spotkania się z synem. Książka emanuje dużą ilością emocji, jest tutaj bardzo dużo osobistych zwierzeń. Książka do polecenie osobom, które nie boją się czytać o cierpieniu, chorobach.

Podczas naszego spotkania mówiłyśmy co nam się w tej książce podobało, co nam przeszkadzało, bo dla kilku czytelniczek problemem były wstawki z blogiem Emilii. Innym się to akurat podobało, właściwie to każda z Pań miała inne zdanie o tej powieści. Wysłuchałyśmy fragmentu wypowiedzi Marty Fox o tej właśnie powieści. Starałyśmy się odpowiedzieć  na pytanie co tak właściwie jest najważniejsze w tym naszym życiu i tutaj sama autorka podpowiada nam, że mimo niepowodzeń, chorób i trudnych spraw warto iść przez życie z podniesioną głową i szukać choć nawet bardzo nielicznych i ulotnych chwil szczęścia.  Same też próbowałyśmy zdefiniować czym to szczęście jest dla nas, za pomocą burzy mózgu powstała nasza definicja szczęścia. Na koniec wysłuchałyśmy piosenki Anny Marii Jopek „Na Dłoni” i słowa z piosenki były dla nas puentom tego spotkania

„…Bo szczęście to przelotny gość
Szczęście to piórko na dłoni
Co zjawia się, gdy samo chce
I gdy się za nim nie goni…”